Wat is de oorsprong van PET-glasfolie?

Glasfolie dient om de veiligheid en energie-efficiëntie van standaardglas te vergroten. Het gebruik van glasfolie dateert uit de jaren zestig, toen het oorspronkelijke doel was om de onbalans in verwarming en koeling, veroorzaakt door zonne-energie, aan te pakken. In de beginfase waren deze films vooral gericht op het reflecteren van zonnestraling weg van glazen ramen om overmatige warmteophoping op de binnenste glasoppervlakken te voorkomen.
Naarmate de productietechnologie vorderde, ontstond er een nieuwe generatie carrosseriekleurige isolatiefilms. Deze films boden een breed scala aan kleuren, waardoor architecten uitgebreide ontwerpmogelijkheden kregen. Enkele van de prominente kleuropties zijn onder andere bruin, grijs, goud, amber, blauw en groen.

De energiecrisis in de Verenigde Staten in 1970 stimuleerde verdere ontwikkelingen op het gebied van filmprestaties, met name bij het verminderen van warmteverlies binnenshuis, een concept dat vaak 'isolatie' wordt genoemd. Uit onderzoek is gebleken dat polyesterfilm niet alleen als transparant medium diende, maar ook het vermogen vertoonde om langgolvige infraroodstralen te absorberen en opnieuw uit te stralen. Daaropvolgende experimenten leidden tot aanzienlijke veranderingen in filmmaterialen en -structuren, resulterend in de productie van "film met lage emissie" of LOWE-film, bekend om zijn verbeterde thermische isolatie-eigenschappen.

De fundamentele samenstelling van deze film omvat een polyestersubstraat (PET) dat aan de ene kant is gecoat met een antikraslaag (SR), terwijl de andere kant is voorzien van een kleeflaag voor installatie en een beschermende film. Tijdens de installatie wordt de beschermfolie verwijderd en wordt de lijmzijde op het binnenste glasoppervlak aangebracht. Voor films die zijn ontworpen voor externe toepassingen, worden ze op het buitenste glasoppervlak aangebracht.

PET is een opmerkelijk duurzaam materiaal dat bekend staat om zijn sterkte, veerkracht, vochtbestendigheid en uitstekende prestaties over een breed temperatuurbereik. Het behoudt de transparantie en ondergaat verschillende processen, zoals lichaamsverven, metallisatiecoating, magnetronsputteren en sandwichsynthese om films met diverse fysieke eigenschappen te creëren. Deze films zijn geschikt voor verschillende toepassingen in commerciële gebouwen, woningen, winkelpuien, bankloketten, voertuigen, schepen en meer.
Architecturale glasfilms worden hoofdzakelijk onderverdeeld in twee series: energiebesparende films voor de bouw en veiligheidsfilms. De belangrijkste varianten omvatten films voor het verven van het lichaam, warmtereflecterende isolatiefilms, isolatiefilms met lage reflectie, magnetronsputterfilms met hoge doorlaatbaarheid, films met lage straling (LOW-E), gespecialiseerde films voor musea en archieven, matte en doorschijnende decoratieve films, transparante veiligheidsfilms en andere. Deze films blinken uit in vier kerneigenschappen: warmte-isolatie en energie-efficiëntie, UV-bestendigheid, esthetische aantrekkingskracht en comfort, evenals veiligheid en explosiebestendigheid. In de bouwsector dienen glasfilms als veelzijdige oplossingen die geschikt zijn voor zowel het renoveren van bestaande constructies als het verbeteren van nieuwe constructies.