ฟิล์มแก้ว PET มีต้นกำเนิดมาจากอะไร?

ฟิล์มกระจกทำหน้าที่เพิ่มความปลอดภัยและประสิทธิภาพการใช้พลังงานของกระจกมาตรฐาน การใช้ฟิล์มแก้วย้อนกลับไปในทศวรรษ 1960 โดยจุดประสงค์เริ่มแรกคือเพื่อแก้ไขความไม่สมดุลในการทำความร้อนและความเย็นที่เกิดจากโหลดพลังงานแสงอาทิตย์ ในช่วงแรก ฟิล์มเหล่านี้มุ่งเน้นไปที่การสะท้อนรังสีดวงอาทิตย์ออกจากหน้าต่างกระจกเป็นหลัก เพื่อป้องกันการสะสมความร้อนมากเกินไปบนพื้นผิวกระจกด้านใน
เมื่อเทคโนโลยีการผลิตก้าวหน้าไป ฟิล์มฉนวนสีตัวถังรุ่นใหม่ก็ถือกำเนิดขึ้น ภาพยนตร์เหล่านี้นำเสนอสีที่หลากหลาย ช่วยให้สถาปนิกมีความเป็นไปได้ในการออกแบบอย่างกว้างขวาง ตัวเลือกสีที่โดดเด่นบางส่วน ได้แก่ สีน้ำตาล สีเทา สีทอง สีเหลืองอำพัน สีฟ้า สีเขียว และอื่นๆ

วิกฤตพลังงานในสหรัฐอเมริกาในปี 1970 กระตุ้นให้เกิดการพัฒนาประสิทธิภาพของฟิล์มเพิ่มเติม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการลดการสูญเสียความร้อนภายในอาคาร ซึ่งเป็นแนวคิดที่มักเรียกกันว่า "ฉนวน" การวิจัยพบว่าฟิล์มโพลีเอสเตอร์ไม่เพียงแต่ทำหน้าที่เป็นตัวกลางโปร่งใสเท่านั้น แต่ยังแสดงความสามารถในการดูดซับและแผ่รังสีอินฟราเรดคลื่นยาวอีกครั้งอีกด้วย การทดลองต่อมาได้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในวัสดุและโครงสร้างของฟิล์ม ส่งผลให้เกิดการผลิต "ฟิล์มที่มีการแผ่รังสีต่ำ" หรือฟิล์ม LOWE ซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องคุณสมบัติของฉนวนความร้อนที่เพิ่มขึ้น

องค์ประกอบพื้นฐานของฟิล์มนี้ประกอบด้วยซับสเตรตโพลีเอสเตอร์ (PET) ที่เคลือบด้วยชั้นป้องกันรอยขีดข่วน (SR) ที่ด้านหนึ่ง ในขณะที่อีกด้านหนึ่งมีชั้นกาวสำหรับการติดตั้งและฟิล์มป้องกัน ระหว่างการติดตั้ง ฟิล์มป้องกันจะถูกลอกออก และติดด้านกาวกับพื้นผิวกระจกด้านใน สำหรับฟิล์มที่ออกแบบมาสำหรับการใช้งานภายนอก จะติดไว้ที่พื้นผิวกระจกด้านนอก

PET เป็นวัสดุที่ทนทานอย่างน่าทึ่ง ซึ่งเป็นที่รู้จักในด้านความแข็งแรง ความยืดหยุ่น ทนต่อความชื้น และประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยมในช่วงอุณหภูมิที่กว้าง รักษาความโปร่งใสและผ่านกระบวนการต่างๆ เช่น การย้อมสีตัวถัง การเคลือบโลหะ การสปัตเตอร์แมกนีตรอน และการสังเคราะห์แซนวิชเพื่อสร้างฟิล์มที่มีคุณสมบัติทางกายภาพที่หลากหลาย ฟิล์มเหล่านี้รองรับการใช้งานที่หลากหลายในอาคารพาณิชย์ ที่พักอาศัย หน้าร้าน เคาน์เตอร์ธนาคาร ยานพาหนะ เรือ และอื่นๆ
ฟิล์มกระจกสถาปัตยกรรมแบ่งออกเป็นสองกลุ่มหลักๆ ได้แก่ ฟิล์มประหยัดพลังงานสำหรับอาคารและฟิล์มนิรภัย ประเภทที่สำคัญ ได้แก่ ฟิล์มย้อมสีร่างกาย ฟิล์มฉนวนสะท้อนความร้อน ฟิล์มฉนวนสะท้อนแสงต่ำ ฟิล์มสปัตเตอร์แมกนีตรอนที่มีการส่งผ่านสูง ฟิล์มรังสีต่ำ (LOW-E) ฟิล์มเฉพาะสำหรับพิพิธภัณฑ์และหอจดหมายเหตุ ฟิล์มตกแต่งฝ้าและโปร่งแสง โปร่งใส ฟิล์มนิรภัย และอื่นๆ ฟิล์มเหล่านี้มีคุณสมบัติหลักสี่ประการ: ฉนวนกันความร้อนและประสิทธิภาพการใช้พลังงาน ความต้านทานรังสียูวี ความสวยงามและความสบายตลอดจนความปลอดภัยและความต้านทานการระเบิด ในอุตสาหกรรมการก่อสร้าง ฟิล์มแก้วทำหน้าที่เป็นโซลูชั่นอเนกประสงค์ที่เหมาะสำหรับทั้งการปรับปรุงโครงสร้างที่มีอยู่และการปรับปรุงโครงสร้างใหม่